چه بر سر ستاره غول‌پیکر گم شده در سال ۲۰۰۹ آمد؟
تاریخ انتشار: ۲۰ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۷۲۷۷۴
ایتنا - تلسکوپ فضایی جیمزوب به کشف راز مشاهده عجیب یک ستاره غول‌پیکر در سال ۲۰۰۹ کمک کرد.
تلسکوپ فضایی جیمز وب به کشف راز مشاهده عجیب یک ستاره غول‌پیکر در سال ۲۰۰۹ کمک کرده است؛ ستاره‌ای با جرم تقریبا ۲۵ برابر خورشید که به نظر می‌رسید ناپدید شده باشد. ستاره‌شناسان در سال ۲۰۰۹ چیزی را مشاهده کردند که به باور آن‌ها یک ستاره غول‌پیکر حدود ۲۵ برابر جرم خورشید بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش ایتنا و به نقل از ایندپندنت، با این حال، رصدهای بعدی با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل و اسپیتزر و همچنین تلسکوپ بزرگ دوچشمی (ال‌بی‌تی) نتوانستند ستاره «ان۶۹۴۶-بی‌اچ۱» را که در آن زمان به عنوان یک ابرنواختر ناکام شناخته می‌شد، ردیابی کنند. ستاره‌شناسان به این مظنون بودند که این ستاره‌ــ در فاصله ۲۲ میلیون سال نوری‌ــ ممکن است به جای به راه انداختن یک ابرنواختر، رُمبش کرده و به سیاهچاله تبدیل شده باشد.
معمولا فرض بر این است که ستاره‌ها تنها پس از آنکه ابرنواختر شوند، سیاهچاله تشکیل می‌دهند اما رصد «ان۶۹۴۶-بی‌اِچ۱» حاکی از آن بود که ستاره‌ها ممکن است نتوانند ابرنواختر شوند با این حال به سیاهچاله تبدیل می‌شوند.
دانشمندان گفتند: «ان۶۹۴۶-بی‌اچ۱ نخستین گزینه قانع‌کننده و معقول برای یک ابرنواختر ناکام است؛ رویدادی عجیب که در جریان آن، یک ستاره عظیم بدون یک ابرنواختر پرنور موردانتظار ناپدید می‌شود، در عین حال که دچار فروپاشی شده است و به یک سیاهچاله رُمبش می‌کند.»
محققان مظنون بودند که این رصدها ممکن است به توضیح اینکه چرا ما ابرنواخترهای پرجرم‌ترین ستارگان را مشاهده نمی‌کنیم، کمک کند. هرچند مشاهدات جدید با استفاده از ابزارهای روی تلسکوپ جیمز وب‌ــ که در نسخه پیش از چاپ ارسال‌شده به پایگاه آرکایو شرح داده شده است‌ــ از وجود منبع فروسرخ درخشانی حکایت دارد که احتمالا از بقایای پوسته غبار پیرامون ستاره اصلی است.
در حالی که این منبع ممکن است به‌دلیل موادی باشد که از ستاره پرتاب شده‌اند، محققان می‌گویند این رصد ممکن است ناشی از افتادن مواد به درون یک سیاهچاله نیز باشد. تحقیقاتی که هنوز بازبینی نشده‌اند، از وجود یک جرم باقی‌مانده در موقعیت ستاره حکایت ندارد، بلکه سه جرم را گزارش می‌کند که احتمال مدل ابرنواختر ناکام را کمتر می‌کند.
پژوهشگران اکنون گمان می‌کنند که رصد درخشان سال ۲۰۰۹ به احتمال زیاد ناشی از ادغام دو ستاره بوده است. روشنایی که آن‌ها می‌گویند، ممکن است به‌دلیل ادغام دو ستاره باشد که پس از آن ناپدید شدند. محققان می‌گویند که هنوز نمی‌توان مدل ابرنواختر ناکام را به طور کامل رد کرد.
دانشمندان در این مقاله می‌نویسند: «در حال حاضر، درک و شناخت ان۶۹۴۶-بی‌اچ۱ نامشخص است. مشاهدات با انتظارات از یک ادغام ستاره‌ای مطابقت دارند، اما ابهام نظری در فرضیه ابرنواختر ناکام رد کردن آن را دشوار می‌کند.»
با این حال، این یافته‌ها گواه ظرفیت تلسکوپ جیمز وب برای تشخیص چند منبع در فاصله میلیون‌ها سال نوری است.
منبع: ايتنا
کلیدواژه: ستاره غول پیکر فضا تلسکوپ فضایی جیمز وب ستاره غول پیکر یک ابرنواختر سال ۲۰۰۹ یک ستاره
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۷۲۷۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نقاب پشت نقاب
اما حالا با اندکی تأمل و سنجیدن جوانب دیگر مسأله، می‌توانم هم با بله پاسخ دهم و هم با خیر.تغییر دادن من قبلی هیچ‌وقت غیر‌ممکن نیست، اشتباه هم نیست فقط ممکن است گاهی درست پیش نرود که در این صورت،اصلا جای نگرانی نیست.بعضا نوجوانان و کودکانی را می‌بینیم که برای ورودبه جمع دوستان‌شان ازعلایق وسلایق شخصی خودچشم‌پوشی می‌کنندوبه خود واقعی‌شان پشت پا می‌زنند. حتی شاید خود را انکار کنند و خیال‌پردازی‌های‌شان را برای دیگران واقعیت جلوه دهند.این فرآیندها تحت شرایطی صورت می‌‌گیرد که هویت خود را گم کرده باشیم و به‌دنبال اندکی توجه، هر دری را بکوبیم!فقدان هویت چیزی نیست جزیک حفره توخالی،درون ما! چیزی است که تا به خودمان از بیرون نگاه نکنیم، نمی‌توانیم جای درستش را حدس بزنیم و سعی داریم با هیچ و پوچ اطراف پرش کنیم...پس قدم اول برای تغییر، توجه گدایی کردن نیست، بلکه یک قدم از خود بیرون رفتن است.زمانی که از بیرون به خودمان نگاه می‌کنیم، با یک فرد جدید روبه‌رو خواهیم شد، فردی که نیاز به کمک دارد اما در عین حال، می‌داند چه می‌خواهد و برای جلب‌نظردیگران خود را پشت نقاب‌های مختلف حبس نمی‌کند. به عبارتی؛ او به خود ارزش می‌دهد.آزادانه می‌گردد و آنچه می‌خواهد راپیدا می‌کند،هرآنچه که درونش را غنی و غنی‌تر کند.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند